Week 2: Time flies when you're having fun

Lieve lezers

Het lijkt wel alsof ik 1x met mijn ogen heb geknipperd en de week was alweer voorbij. We hebben veel verschillende dingen mogen doen. En er is zowaar wat regen gevallen. Ik ben gelijk naar buiten gerend om bakken water te vullen. We kunnen onze wc weer doorspoelen…. We zijn er inmiddels ook achter dat er een schakelaar in het huisje zit die je om kan zetten waardoor zich buiten een tank water vult. Dit zorgt ervoor dat er ook weer water uit de kraantjes komt. We kunnen ons weer fatsoenlijk wassen!:D

In mijn vorige blog schreef ik over de Flying Docters die zouden arriveren. Maandagmiddag waren ze daar dan. Het centrum stond vol ouders met kinderen die stuk voor stuk gescreend werden om te kijken of ze kans maakten op een operatie later die week. De Docters hebben ongeveer 80 kinderen uitgekozen die zij de komende 4 dagen zouden gaan opereren. Het gaat hierbij om orthopedische operaties waar met name veel kinderen met klompvoetjes geholpen zullen worden.

Dinsdag zijn we gelijk gaan kijken bij de operaties. Eenmaal in de operatiekamer vroeg ik mezelf sterk af waarom ik me eigenlijk zo verheugd had op deze operaties. Na 10 minuten ben ik maar ff op een stoeltje gaan zitten want kreeg zo het idee dat ik anders zou omvallen ;). Na een uurtje kijken was ik redelijk geacclimatiseerd en besefte ik me pas echt goed wat ik eigenlijk aan het doen was. Stond ik daar als leek te kijken naar een half loshangend been die weer aan elkaar gezet moesten worden. Af en toe riep de chirurg ons of we even wat steriele gereedschappen wouden aangeven. Dit terwijl ik zelf niet eens mijn handen had gewassen voor ik de O.K. in was gegaan. Soms konden we maar moeilijk onze lach in houden. Gezellig een gospelmuziekje op de achtergrond en af en toe een mobiele telefoon die af gaat. De anesthesiemedewerkers plegen gerust wat telefoontjes terwijl de patiënt daar half open ligt. Het was me het dagje wel! Ik heb enorm veel respect gekregen voor de Flying Doctors die 4 dagen lang van ’s ochtends 7 tot ’s avonds 10 opereren voor een klein deel van hun salaris.

Woensdag zijn we, net als vorige week, met onze oosterburen naar een school gegaan om de schoolkinderen te controleren. Dit keer heb ik de hele dag hun gereedschappen mogen schoonmaken. Een goede taak voor een verpleegkundige, aldus een van de tandartsen. We sloten de dag gelukkig lekker af met het eten van vis in een restaurant in Sondu.

Donderdag hadden we zogezegd een vreselijk luie dag. We hebben hier zeer van genoten. Boekje lezen, internetten, genieten van het lekkere weer en ’s avonds gezellig wat gedronken met een Duitse en Keniaanse tandarts. Ik ben er inmiddels achter hoe goed Kenianen zijn in overdrijven. Lisa en ik konden onze lach niet meer inhouden toen de Keniaanse tandarts begon te vertellen over zijn polsstokhoogspring carrière tijdens zijn studieperiode. Zijn hoogte record was 15 meter, aldus hemzelf. Omdat wij dit vrij stug vonden zochten wij op google het wereldrecord op; 6.16 meter. De Keniaan was zeer verbaasd omdat hij toch echt op z’n minst dan wel 8 meter had gesprongen. Tranen hebben we gelachen. Zeker nadat hij ons ook nog vertelde dat zijn opa op z’n minst 200 jaar was geworden.

Vrijdag moest het er dan echt een keer van komen. We zijn begonnen met het werk in het ziekenhuis. We kregen eerst een uitgebreide rondleiding van de ‘werkbegeleider’. Meerdere malen werden we door hem uitgelachen om ons ‘slechte’ Engels en om onze onkunde van sommige zaken. Af en toe gaven Lies en ik elkaar maar een knipoog en trokken we ons er maar niks van aan. ‘

Lisa en ik zijn beide naar verschillende afdelingen gegaan. Ik sta aankomende 2 weken op de mannen afdeling van het ziekenhuis. De diagnoses zijn erg uiteenlopend; Malaria, Tuberculose en HIV. Ik kon gelijk aan de bak met het verzorgen van aardig wat flinke wonden. Waar we in Nederland decubitus wonden (doorligplekken) met honingzalven behandelen, werd hier de pot suiker gepakt waar ik die ochtend m’n thee mee had gesuikerd. Met hetzelfde theelepeltje werd er lekker wat suiker in de wond gestrooid. Ik gaf verder maar geen kick..
Ik sta op de afdeling met wat Keniaanse stagiaires van mijn leeftijd die erg lief voor me zijn me wegwijs maken. ’s Middags ben ik even met de meiden mee de les in geweest om te kijken hoe het onderwijs er daar aan toe gaat. Ik viel met m’n neus in de boter, een van de studenten kreeg flink op haar donder vanwege het missen van een van haar toetsen. De vraag was of ze haar studie nog wel mocht doorzetten. De andere studenten namen het voor haar op; misschien was een excuusbrief naar het hoofd van de school ook wel genoeg straf voor haar?

Zaterdag hebben we onze boodschappen gedaan in Kisumu. Eerst moesten we de Duitse studenten ophalen in het regenwoud 2 uur rijden verderop. Lisa en ik hadden geluk, net op het moment dat we er waren zagen we veel wilde apen op nog geen 2 meter afstand van ons. Leuk om te zien.

Vandaag hebben we onze relax dag. We genieten van onze rust, slaan de bijbel open en verder lekker een filmpje kijken. Vanaf morgen weer aan de bak!

Ik wil jullie bedanken voor alle lieve reacties! Het is fijn om deze te krijgen:).

Liefs van mij.