Week 12&13
Blijf op de hoogte en volg Jolanda
15 Mei 2014 | Kenia, Sondu
Lieve lezers,
Maar weer een blogje van mij! Op het moment zitten we hier op de bank te genieten van onze laatste avond. De backpacks staan ingepakt want morgen beginnen we onze reis die ons zal brengen naar het Masai Mara park, het Serengeti park in Tanzania en op het strand in Zanzibar, waar we de reis zullen eindigen. We kijken hier beiden erg naar uit.
Vorige week eindigde mijn week op de OPD. Ik heb hier een goeie laatste week gehad. De OPD was net als de 2 weken daarvoor erg rustig. We verzorgden wat wonden, gaven hier en daar een spuit en we brachten de opnames naar de juiste afdeling. Bijna de hele week ben ik bijgestaan door een ontzetten lieve collega, Moureen, die ik waarschijnlijk nog wel ga missen als ik weer in Nederland ben. Ze vond het heerlijk om aan mijn haar te zitten. Wat voor mij elke dag gratis hoofdbehandelingen betekende. Genieten!
Helaas is de samenwerking niet met elke collega even goed. Lisa en ik ontdekken steeds vaker gevallen van dronken collega’s of collega’s die onder invloed zijn van drugs/medicijnen. Iedere middag wanneer ik samenwerkte met 1 bepaalde dokter rook ik de alcohollucht alweer door de kleine opnameruimte. Ik zag hoe hij onderuit gezakt en met rode ogen een soort van opname gesprek zat te voeren met de patiënt die voor hem zat.
Mijn verbazing was er helemaal toen ik hoorde dat een van mijn verpleegkundige collega’s was opgenomen op de afdeling. Lisa en ik gingen bij hem kijken toen mij gevraagd werd of ik een infuus bij hem erin wou zetten. Toen ik zijn arm optilde zagen we hoe deze vol zat met kleine aanprikpunten precies op de plek van zijn aderen. De desbetreffende collega had zichzelf helemaal volgespoten met diazepam uit het ziekenhuis. Terwijl sommige zichzelf er nog steeds van aan het overtuigen waren dat deze aanprikpunten op zijn arm muggenbulten waren, waren wij die naïviteit allang voorbij.
Het is mij duidelijk geworden dat alcohol en drugs een groot probleem is wat mensen niet zien of niet willen zien.
Omdat het gebruik zelfs niet uitblijft onder de vrienden die we hier maken, is het soms wel echt moeilijk om te zien.
Vorige week zei een van onze goede collega’s tegen ons dat hij ons zou gaan missen dat hij waarschijnlijk wel weer meer zou gaan drinken omdat hij zich zou gaan vervelen zonder ons.
Dat is toch wel even moeilijk om te horen, en dat maakt het ook zeker nog moeilijker om straks afscheid te moeten nemen.
Ook heb ik me vorige week verbaasd over het gemak waarmee collega’s omgaan met lijden en sterven. Dood lijkt hier soms wel echt ‘doodnormaal’.
Er kwam een auto het terrein op rijden met voorin een jongen die er erg slecht uitzag. Wij riepen snel de dokter die constateerde, nog terwijl de jongen voorin de auto zat, dat deze niet meer leefde.
Nadat de familie hier om rouwde reed de auto weer weg.
Voorin in de gordel naast de bestuurder zat nog steeds de overleden jongen. Een gek gezicht waar ik zelf een beetje van in verwarring werd gebracht. De auto reed met een lijk voor in de auto zo weer weg..
Ik wilde erover beginnen maar nog geen minuut later leek het alsof iedereen het voorval alweer vergeten was. Mijn collega’s gingen zo weer over naar de orde van de dag. Het was weer even een besef momentje van de hele andere wereld waarin ik leef.
Deze week hebben we ons vooral voorbereid op de reis. Ook moesten we naar de immigratiedienst om ons visum te laten verlengen. Nadat we een week eerder al 1 keer weggestuurd waren bij de immigratiedienst, omdat ze het niet wilden verlengen, vonden we het toch wel spannend. Gelukkig waren maandag aan het eind van de middag dan toch onze visa eindelijk verlengd. Kleine zucht van verlichting anders was het nog heel anders afgelopen met onze reis..
31 mei zullen we weer terug zijn in Nyabondo om daar onze laatste 2 weken stage af te ronden. Ik hoop tegen die tijd jullie weer blij te kunnen maken met een blog!
Veel liefs vanuit Kenia!
Maar weer een blogje van mij! Op het moment zitten we hier op de bank te genieten van onze laatste avond. De backpacks staan ingepakt want morgen beginnen we onze reis die ons zal brengen naar het Masai Mara park, het Serengeti park in Tanzania en op het strand in Zanzibar, waar we de reis zullen eindigen. We kijken hier beiden erg naar uit.
Vorige week eindigde mijn week op de OPD. Ik heb hier een goeie laatste week gehad. De OPD was net als de 2 weken daarvoor erg rustig. We verzorgden wat wonden, gaven hier en daar een spuit en we brachten de opnames naar de juiste afdeling. Bijna de hele week ben ik bijgestaan door een ontzetten lieve collega, Moureen, die ik waarschijnlijk nog wel ga missen als ik weer in Nederland ben. Ze vond het heerlijk om aan mijn haar te zitten. Wat voor mij elke dag gratis hoofdbehandelingen betekende. Genieten!
Helaas is de samenwerking niet met elke collega even goed. Lisa en ik ontdekken steeds vaker gevallen van dronken collega’s of collega’s die onder invloed zijn van drugs/medicijnen. Iedere middag wanneer ik samenwerkte met 1 bepaalde dokter rook ik de alcohollucht alweer door de kleine opnameruimte. Ik zag hoe hij onderuit gezakt en met rode ogen een soort van opname gesprek zat te voeren met de patiënt die voor hem zat.
Mijn verbazing was er helemaal toen ik hoorde dat een van mijn verpleegkundige collega’s was opgenomen op de afdeling. Lisa en ik gingen bij hem kijken toen mij gevraagd werd of ik een infuus bij hem erin wou zetten. Toen ik zijn arm optilde zagen we hoe deze vol zat met kleine aanprikpunten precies op de plek van zijn aderen. De desbetreffende collega had zichzelf helemaal volgespoten met diazepam uit het ziekenhuis. Terwijl sommige zichzelf er nog steeds van aan het overtuigen waren dat deze aanprikpunten op zijn arm muggenbulten waren, waren wij die naïviteit allang voorbij.
Het is mij duidelijk geworden dat alcohol en drugs een groot probleem is wat mensen niet zien of niet willen zien.
Omdat het gebruik zelfs niet uitblijft onder de vrienden die we hier maken, is het soms wel echt moeilijk om te zien.
Vorige week zei een van onze goede collega’s tegen ons dat hij ons zou gaan missen dat hij waarschijnlijk wel weer meer zou gaan drinken omdat hij zich zou gaan vervelen zonder ons.
Dat is toch wel even moeilijk om te horen, en dat maakt het ook zeker nog moeilijker om straks afscheid te moeten nemen.
Ook heb ik me vorige week verbaasd over het gemak waarmee collega’s omgaan met lijden en sterven. Dood lijkt hier soms wel echt ‘doodnormaal’.
Er kwam een auto het terrein op rijden met voorin een jongen die er erg slecht uitzag. Wij riepen snel de dokter die constateerde, nog terwijl de jongen voorin de auto zat, dat deze niet meer leefde.
Nadat de familie hier om rouwde reed de auto weer weg.
Voorin in de gordel naast de bestuurder zat nog steeds de overleden jongen. Een gek gezicht waar ik zelf een beetje van in verwarring werd gebracht. De auto reed met een lijk voor in de auto zo weer weg..
Ik wilde erover beginnen maar nog geen minuut later leek het alsof iedereen het voorval alweer vergeten was. Mijn collega’s gingen zo weer over naar de orde van de dag. Het was weer even een besef momentje van de hele andere wereld waarin ik leef.
Deze week hebben we ons vooral voorbereid op de reis. Ook moesten we naar de immigratiedienst om ons visum te laten verlengen. Nadat we een week eerder al 1 keer weggestuurd waren bij de immigratiedienst, omdat ze het niet wilden verlengen, vonden we het toch wel spannend. Gelukkig waren maandag aan het eind van de middag dan toch onze visa eindelijk verlengd. Kleine zucht van verlichting anders was het nog heel anders afgelopen met onze reis..
31 mei zullen we weer terug zijn in Nyabondo om daar onze laatste 2 weken stage af te ronden. Ik hoop tegen die tijd jullie weer blij te kunnen maken met een blog!
Veel liefs vanuit Kenia!
-
15 Mei 2014 - 21:36
Marleen:
Een hele fijne tijd in Tanzania!! Groetjes
Marleen en JP -
17 Mei 2014 - 08:18
Ome Hans:
Beetje shocking wel dat laatste incident. En de rest ook natuurlijk. Neem de tijd om bij te komen en geniet nog ff lekker de laatste dagen. Groetjes uit Hattem! -
17 Mei 2014 - 12:37
Gerdy Dijksterhuis:
Erg indrukwekkend weer als die mooie , maar ook minder mooie belevenissen.
Nog een hele fijne tijd, geniet ervan! -
18 Mei 2014 - 08:26
Christine:
Goed om weer wat van je te lezen.
Geniet van het backpacken en je "vakantie".
Liefs -
22 Mei 2014 - 20:01
A .I Havinga:
De waarde van een mensenleven?hoe verschillend beoordeeld. Kun je het wel los lateno?of houdt het je ,nachts ook wakker. ?ikwens je een heel fijne vacantie geniet van de mooi E natuur en cultuur en ikhoor fijne mensen.en dan komt thuis .gods zegen voor de laatste weken -
30 Mei 2014 - 14:59
Ineke:
Ha Jolanda! Onvoorstelbaar zeg, wat ik nu weer lees. Wat een totaal andere wereld... Jij bent straks wel heel veel ervaringen rijker. Wat zul je moeten wennen. Voor nu succes en plezier op je volgende plek en hollandse groeten van hier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
